- جهان:
آموزش غیرحضوری در دهه اول سال ۱۷۰۰ میلادی آغاز شد و هنوز هم در نقاط مختلف دنیا از این شیوه آموزش برای تحصیل استفاده می شود. بهرهگیری از فناوری در امر آموزش از اوایل دهه ۱۹۰۰میلادی و آموزش مجازی از سال ۱۹۹۵ شروع شده است (نجابی، ۱۳۸۲).
آموزش غیرحضوری در دهه اول سال ۱۷۰۰ میلادی آغاز شد و هنوز هم در نقاط مختلف دنیا از این شیوه آموزش برای تحصیل استفاده می شود. بهرهگیری از فناوری در امر آموزش از اوایل دهه ۱۹۰۰میلادی و آموزش مجازی از سال ۱۹۹۵ شروع شده است (نجابی، ۱۳۸۲).
هدف اصلی از به وجود آوردن چنین سرویسی ایجاد یک مدل آموزشی و روش تدریس جدید است که بتواند با استفاده از تکنولوژی موجود جوابگوی نیازهای جدید جامعه اطلاعاتی باشد و کمبودهای مخابراتی کشورهای غیر صنعتی را مرتفع نماید. در حقیقت فقدان شبکه های جدید اطلاعاتی در این کشورها مساله شناخته شده ایست ولی دسترسی به چنین سرویسهای جهانی می تواند آن را به منصه ظهور برساند و به علاج آن کمک نماید.
ما در دنیای امروز اثر فناوری اطلاعات و ارتباطات را در اماکن و مشاغل گوناگون به راحتی مشاهده می کنیم و به صراحت می توان عنوان کرد که در پیشبرد کارها و امور روزمره به ما کمک می کند، امور آموزش نیز از این قانون مستثنی نیست.
در دنیای امروز شیوه آموزش دستخوش تغییرات بسیاری شده و آموزش الکترونیک نیاز به حضور حتمی و فیزیکی در کلاس های درس را کمرنگ تر می کند.
آموزش مجازی شیوه نوینی از آموزش است که با بهرهگیری از دستاوردهای فنآوری اطلاعات، محتوای با کیفیت بالای آموزشی را در سریعترین زمان ممکن و با تاثیرگذاری بالا به مخاطب منتقل کند. در این روش به کمک سیستم مدیریت آموزش مجازی(LMS)، محتوای الکترونیکی تولید شده در قالب درسنامههای الکترونیکی اعم از صوت،متن، تصویر و محتوای چند رسانه ای در اختیار مخاطب قرار میگیرد و با استفاده از آزمونهای برخط و کارگاههای همزمان، از درک کامل مطالب توسط مخاطبان کسب اطمینان میشود.